ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΠΙΤΟΚΙΩΝ

Ολα τα στεγαστικά δάνεια της αγοράς ΕΔΩ

Συγκεκριμένα η ισοτιμία ευρώ - ελβετικού φράγκου διαμορφώθηκε μέσα στην εβδομάδα σε νέα ιστορικά χαμηλά έως και το 1,0986 έναντι 1,25 στην αρχή του χρόνου και 1,40 τον Αύγουστο του 2010.

Πρόκειται για ένα σοβαρό πλήγμα για όσους έχουν λάβει στο πρόσφατο παρελθόν στεγαστικό δάνειο σε φράγκο, καθώς η ανατίμηση του ελβετικού νομίσματος έναντι του ευρώ μεταφράζεται σε ανάλογη αύξηση της μηνιαίας δόσης.

Σανίδα σωτηρίας για τους συγκεκριμένους δανειολήπτες αποτελούν τα προγράμματα προστασίας της δόσης που συνόδευαν τα περισσότερα δάνεια της κατηγορίας και περιόριζαν την άνοδο στο 5%.

Ωστόσο, η ισχύς του περιορίζεται μόνο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ενώ δεν προστατεύουν από την αύξηση της συνολικής οφειλής σε όρους ευρώ, η οποία είναι αποτέλεσμα της υποτίμησής του έναντι του φράγκου.

Για παράδειγμα έναν υπόλοιπο της τάξης των 125.000 φράγκων στην αρχή του χρόνου άξιζε 100.000 ευρώ, ενώ σήμερα μετά την αλλαγή της ισοτιμίας κινείται στα επίπεδα των 114.000 ευρώ περίπου, δηλαδή υψηλότερα κατά 14%!

Ατού τα χαμηλά επιτόκια

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι τα επιτόκια του ελβετικού νομίσματος παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά και σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά.

Ως εκ τούτου, οι δανειολήπτες μπορεί να χάνουν από την υποτίμηση του ευρώ, ωστόσο κερδίζουν από τα πολύ χαμηλά επιτόκια του φράγκου, τα οποία κινούνται σε επίπεδα κοντά στο 0,20%.

Δηλαδή το τελικό επιτόκιο μετά βίας μπορεί να ξεπερνά στην περίπτωση του ελβετικού φράγκου το 3,50%, σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά τα οποία ξεπερνούν στις περισσότερες περιπτώσεις το 4% - 4,5%.

Οι εναλλακτικές επιλογές

Τα χαμηλότερα επιτόκια ωστόσο δε σημαίνουν ότι όσοι αποπληρώνουν στεγαστικό δάνειο σε φράγκο θα πρέπει να κάτσουν «με τα χέρια σταυρωμένα».

Αντιθέτως θα πρέπει να εξετάσουν όλες τις εναλλακτικές τους επιλογές, ώστε να προστατευτούν τόσο από το συναλλαγματικό κίνδυνο, όσο και από τον επιτοκιακό, εφόσον το δάνειό τους είναι κυμαινόμενου επιτοκίου.

Συγκεκριμένα, οι επιλογές για ένα δανειολήπτη είναι οι εξής:

1) Να μην πράξει απολύτως τίποτε, εφόσον εκτιμά ότι το ευρώ θα ανατιμηθεί έναντι του φράγκου και το επιτόκιο του ξένου νομίσματος θα παραμείνει στα τρέχοντα χαμηλά επίπεδα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

2) Να αλλάξει μόνο το είδος του επιτοκίου από κυμαινόμενο σε σταθερό, με την προϋπόθεση ότι προσδοκά σε ανατίμηση του ευρώ έναντι του φράγκου. Με τον τρόπο αυτόν κλειδώνει ένα χαμηλό σταθερό επιτόκιο και προσδοκά σε μείωση του χρέους του σε ευρώ.

3) Να μεταφέρει το δάνειό του σε πρόγραμμα με ευρώ, ώστε να μην έχει συναλλαγματικό κίνδυνο.

Βέβαια σε αυτή την περίπτωση θα μετατρέψει τα φράγκα που χρωστά σε ευρώ με δυσμενή για αυτόν ισοτιμία, αφού το χρέος του μέσα στους τελευταίους έξι μήνες έχει αυξηθεί κατά τουλάχιστον 15% εκπεφρασμένο σε ευρώ.

Από την άλλη όμως μπορεί να εξασφαλίσει την απόλυτη σταθερότητα στη δόση του, αν επιλέξει εκτός από τη μετατροπή σε ευρώ και σταθερό επιτόκιο για πολλά χρόνια.