A- A+
ΕΕ: Έκλεισε η συμφωνία για την εγγύηση των καταθέσεων και την τραπεζική ένωση
Σε τελική συμφωνία κατέληξε η ΕΕ για τον Ενιαίο Μηχανισμό Εξυγίανσης των Τραπεζών, αλλά και το Ταμείο Εξυγίανσης που θα τον στηρίζει, βάζοντας το πιο σημαντικό λιθαράκι για τη δημιουργία της τραπεζικής ένωσης.

Πρόκειται για έναν από τους βασικότερους πυλώνες της τραπεζικής ενοποίησης και αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για τη μεγαλύτερη οικονομική μεταρρύθμιση στην ΕΕ μετά την εισαγωγή του ευρώ.

Μετά από αρκετούς μήνες έντονων διαπραγματεύσεων και με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν επικίνδυνα, οι αξιωματούχοι κατέληξαν σε συμφωνία μετά από μαραθώνιο συζητήσεων που διήρκεσε 17 ώρες και ολοκληρώθηκε το πρωί της Πέμπτης.

Τι προβλέπει η συμφωνία

Βάσει των πρώτων πληροφοριών που μετέδωσε το Reuters, η επιτροπή των ευρωβουλευτών και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφώνησαν να δημιουργηθεί η τραπεζική ένωση και να κλείνουν οι τράπεζες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

Επίσης συμφώνησαν ότι πρωταρχικό ρόλο στην απόφαση για το κλείσιμο τραπεζών θα έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Συμβιβαστική είναι η λύση και για το χρονοδιάγραμμα στο Ταμείο Εξυγίανσης που προβλέπεται να είναι έτοιμο σε διάστημα 8 ετών.

Οι Financial Times αποκαλύπτουν ότι οι τελικοί όροι περιλαμβάνουν μικρές, αλλά δύσκολες αλλαγές στην αρχική θέση των κρατών μελών που επηρεάστηκε σημαντικά από το Βερολίνο και την ένσταση της Γερμανίας για έκθεση των φορολογούμενων πολιτών.

Οι συμβιβασμοί

Ο Yves Merchs, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είχε προειδοποιήσει ότι η απουσία συμφωνίας θα ήταν «πολύ κοντά στην αυτοκτονία».

Οι βασικοί συμβιβασμοί που έγιναν μετά από πιέσεις του ευρωκοινοβουλίου ήταν να επιταχυνθεί το χρονοδιάγραμμα για τη σύσταση του Ταμείου Εξυγίανσης στα 8 από τα 10 έτη με ταχύτερη εφαρμογή και της αμοιβαιοποίησης του κόστους μεταξύ των κρατών – μελών.

Ορισμένες αλλαγές αποφασίστηκαν και στη δομή της διαδικασίας λήψης αποφάσεων ώστε να μειωθεί ο ρόλος των υπουργών Οικονομικών και των εθνικών ρυθμιστικών αρχών. Έτσι, αναθεωρούνται οι περιπτώσεις στα οποίες υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης από τους υπουργούς, αλλά και ο αριθμός των αποφάσεων που απαιτούν ομοφωνία.