Όπως αναφέρει η τράπεζα στην ανάλυσή της, μια έξοδος από το ευρώ θα οδηγούσε σε σημαντική πτώση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη.

Συγκεκριμένα, προβλέπει μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος τουλάχιστον κατά 55% σε ευρώ.

Πλήγμα στους ασθενέστερους

Σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα, από την επιστροφή στη δραχμή θα πληγούν περισσότερο οι οικονομικά ασθενέστεροι μέσω:

- Της σημαντικής υποτίμησης του νέου νομίσματος κατά 65% σε ονομαστικούς όρους

- Της βαθύτερης ύφεσης κατά 22% σε σταθερές τιμές, επιπλέον της συρρίκνωσης κατά 14% την περίοδο 2009-2011

- Της αύξησης της ανεργίας στο 34%

Πληθωριστικό χρήμα

Οι οικονομολόγοι της Εθνικής Τράπεζας επισημαίνουν ότι το κράτος θα εξαναγκαζόταν σε νομισματική χρηματοδότηση των αναγκών του, δημιουργώντας έναν πληθωριστικό φαύλο κύκλο.

Συγκεκριμένα, ο πληθωρισμός θα διαμορφωνόταν σε επίπεδα άνω του 30% αρχικά, με ισχυρή ανοδική τάση στη συνέχεια, καθώς θα αυτοτροφοδοτείται από αυξήσεις τιμών εισαγόμενων αγαθών και ονομαστικών μισθών.

Το γεγονός αυτό, κατά την Εθνική, θα ακύρωνε σταδιακά το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από την υποτίμηση.

Ελλείψεις σε κάυσιμα, φάρμακα, πρώτες ύλες

«Εξαιτίας της δυσκολίας πρόσβασης σε συνάλλαγμα, η χώρα θα αθετούσε το μεγαλύτερο τμήμα των υποχρεώσεων προς τους δανειστές της από το εξωτερικό (325 δισ. ευρώ), με προφανείς δυσμενείς επιδράσεις σε διακρατικό επίπεδο και στις συναλλαγές των ελληνικών επιχειρήσεων με το εξωτερικό» τονίζουν οι αναλυτές της Εθνικής.

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική υποβάθμιση του βιοτικού επίπεδου των Ελλήνων και τη δυσκολία πρόσβασης σε βασικά αγαθά και ειδικά σε καύσιμα, φάρμακα και αναγκαίες πρώτες ύλες.

Οι προαναφερόμενες επιπτώσεις θα ήταν πολύ πιο δυσμενείς υπό ένα σενάριο μίας μη ομαλής μετάβασης στο νέο νόμισμα.

Αλλαγές στο μνημόνιο

Η Εθνική Τράπεζα σημειώνει ότι αλλαγές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την κοινωνική στήριξη στο Πρόγραμμα περιλαμβάνουν την επέκταση της χρονικής διάρκειας προσαρμογής και την αυξημένη πρόνοια για τις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται από την κρίση.

Σύμφωνα με την ίδια ανάλυση, οι εταίροι μας πιθανόν να αντιμετώπιζαν με μεγαλύτερη ευελιξία τις προαναφερόμενες προσαρμογές και την επιπρόσθετη χρηματοδότηση που απαιτείται.

Για να συμβεί αυτό όμως απαιτείται απόφαση Συμβουλίου Κορυφής και εγκρίσεις από τα κοινοβούλια χωρών της Ευρωζώνης, στο βαθμό που εξασφαλιζόταν μια αξιόπιστη πολιτική δέσμευση για αποφασιστική εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και επίτευξη των αναπροσαρμοσμένων δημοσιονομικών στόχων.