A- A+
Τρεις γενικούς τύπους ρύθμισης προτείνει η ΤτΕ για τα «κόκκινα» δάνεια - Όλες οι επιλογές
Την υποδομή που πρέπει να ετοιμάσουν οι τράπεζες για την εφαρμογή του νέου Κώδικα Δεοντολογίας για τη ρύθμιση δανείων, ορίζει η απόφαση της ΤτΕ που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Με αυτήν οριστικοποιούνται οι δομές που πρέπει να αναπτύξουν οι τράπεζες, αλλά και οι διαδικασίες που οφείλουν να ακολουθούν στις περιπτώσεις προβληματικών δανείων.

Με τον τρόπο αυτό η Τράπεζα της Ελλάδος θα είναι σε θέση να παρακολουθεί την εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας για τις ρυθμίσεις δανείων, ο οποίος θα τεθεί επίσημα σε εφαρμογή από την 1η Ιανουαρίου 2015.

Η οργάνωση των τραπεζών

Ειδικότερα, μέχρι τις 30 Ιουνίου οι τράπεζες θα πρέπει να συστήσουν διοικητικά όργανα για την παρακολούθηση των καθυστερήσεων (ΔΟΚ) και την καταγραφή της στρατηγικής διαχείρισης των ανοιγμάτων σε καθυστέρηση και των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (ΣΔΚ).

Έως τις 30 Σεπτεμβρίου θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η αναβάθμιση των συστημάτων και η ολοκλήρωση των λειτουργικών απαιτήσεων (σχεδιασμός τύπων ρύθμισης, σχεδιασμός μεθοδολογιών αξιολόγησης, κλπ), ώστε όλα να είναι έτοιμα στις 31 Δεκεμβρίου για την έναρξη ισχύος του νέου Κώδικα Δεοντολογίας.

Ο κώδικας, που δόθηκε προς δημόσια διαβούλευση από την Τράπεζα της Ελλάδος, θα οριστικοποιηθεί από το υπουργείο Ανάπτυξης και το Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους που έχει συσταθεί για αυτό το σκοπό.

Πώς θα γίνονται οι ρυθμίσεις

Σημειώνεται ότι ο κώδικας δεοντολογίας δεν είναι εκ του νόμου υποχρεωτικός στην εφαρμογή του, ωστόσο αποτελεί μία συμφωνία κυρίων, η οποία εκτιμάται ότι θα τηρηθεί από τις τράπεζες.

Αναλυτικότερα, ανάλογα με το βάθος του προβλήματος ενός δανείου, προβλέπονται τρεις διαφορετικοί τύποι ρύθμισης:

  • Βραχυπρόθεσμες λύσεις:

α) Τόκοι μόνο κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.

β) Μειωμένες τοκοχρεολυτικές δόσεις κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.

γ) Περίοδος χάριτος.

δ) Αναβολή πληρωμής δόσης/δόσεων.

ε) Τακτοποίηση καθυστερούμενου υπολοίπου.

στ) Κεφαλαιοποίηση καθυστερήσεων.

  • Μακροπρόθεσμες λύσεις:

Σε αυτές περιλαμβάνονται τα σχέδια αποπληρωμής η διάρκεια των οποίων ισούται ή υπερβαίνει τα πέντε έτη.

Ειδικότερα, προτείνονται:

α) Μόνιμη μείωση του επιτοκίου ή του συμβατικού περιθωρίου.

β) Αλλαγή τύπου επιτοκίου (π.χ. από κυμαινόμενο σε σταθερό).

γ) Παράταση της διάρκειας.

δ) Διαχωρισμός ενυπόθηκου δανείου σε:

i. Ενα βιώσιμο δάνειο με εμπράγματη εξασφάλιση, το οποίο ο δανειολήπτης αποπληρώνει με βάση την εκτιμώμενη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής.

ii. Υπόλοιπο του δανείου, στο οποίο δεν λογίζονται τόκοι έως μια μεταγενέστερη ημερομηνία αποπληρωμής.

ε) Πρόσθετη εξασφάλιση από τον δανειολήπτη, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης λύσης ρύθμισης.

στ) Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης.

ζ) Συμφωνίες ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο.

  • Λύσεις οριστικής διευθέτησης:

Ως λύση οριστικής διευθέτησης ορίζεται οποιαδήποτε μεταβολή του είδους της συμβατικής σχέσης μεταξύ ιδρύματος και δανειολήπτη ή ο τερματισμός αυτής, αποσκοπώντας στην οριστική τακτοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη.

Οι λύσεις που προτείνονται περιλαμβάνουν τα εξής:

α) Εθελοντική παράδοση ενυπόθηκου ακινήτου στο πλαίσιο ευρύτερης ρύθμισης.

β) Μετατροπή σε χρηματοδοτική μίσθωση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στο ίδρυμα και υπογράφει μια σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης για ελάχιστη χρονική διάρκεια (συνήθως πέντε έτη).

γ) Πώληση και ενοικίαση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου, αποπληρώνοντας μέρος ή το σύνολο του δανείου.

Η συμφωνία μπορεί να συνοδεύεται με παραχώρηση του δικαιώματος διαμονής στο ακίνητο για κάποια ελάχιστη χρονική διάρκεια έναντι μισθώματος (συνήθως για μια ελάχιστη περίοδο τριών ετών).

δ) Μεταβίβαση του δανείου.

ε) Αντικατάσταση παλαιού δανείου με νέο μικρότερου υπολοίπου.

στ) Διαχείριση σε εκκαθάριση στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας.

ζ) Ρευστοποίηση εξασφαλίσεων.