Σύμφωνα με την ανάλυση, οι επιπτώσεις που τυχόν θα έχει ένα εθνικό νόμισμα, είναι σχετικά απροσδιόριστες, καθώς δεν έχει υπάρξει αντίστοιχο προηγούμενο στην ΟΝΕ.
Κι αυτό διότι η Ελλάδα ανήκει ήδη σε μία νομισματική ένωση, δεν είχαμε συνδεδεμένο νόμισμα με το Δολάριο πχ όπως η Αργεντινή, δεν είχαμε προετοιμαστεί μετά την είσοδο στην ΟΝΕ για κάποια μετάπτωση, άρα δεν είναι εύκολο να έχουμε σαφή εικόνα των επιπτώσεων.
Όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχουν κάποια αδιαμφισβήτητα δεδομένα που ένα ανίσχυρο νέο εθνικό νόμισμα θα επιφέρει άμεσα.
Συγκεκριμένα, στη μελέτη αναφέρονται τα εξής:
1) Καταθέσεις
Οι καταθέσεις θα είναι υποχρεωτικά μετατρέψιμες σε δραχμές. Όση θα είναι η υποτίμηση της δραχμής, τόση αγοραστική δύναμη θα χάνουν.
Το μέγεθος αυτό θα βρίσκεται σε συνάρτηση με τον ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού.
Προϋπόθεση για το σενάριο αυτό είναι να έχουν μείνει όρθιες οι τράπεζες
2) Δάνεια
Τα δάνεια τα οποία έχουν συναφθεί σε συνάλλαγμα εξακολουθούν να οφείλονται σε συνάλλαγμα.
Αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο του χρέους θα αυξάνεται διαρκώς σε συνάρτηση με την υποτίμηση του νομίσματος.
Το ίδιο θα ισχύει και με τους τόκους.
3) Τράπεζες
Οι τράπεζες είναι βιώσιμες μόνο αν έχουν κεφαλαιακή επάρκεια. Τα “κόκκινα” δάνεια θα εκτοξευτούν, καθώς οι επιχειρήσεις - οφειλέτες δεν θα έχουν έσοδα για την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους λόγω μεγάλης πτώσης του τζίρου.
Οι ιδιώτες οφειλέτες επίσης δεν θα έχουν έσοδα, ως άνεργοι ή εργαζόμενοι ιδιαίτερα χαμηλών απολαβών.
Επομένως, στο διάστημα που θα μεσολαβήσει για μια μετάβαση στη δραχμή, είναι πιθανό να έχουν εξανεμιστεί οι καταθέσεις.
4) Τιμές στα εισαγόμενα
Όσο πιο πολύ υποτιμάται η δραχμή, τόσο υψηλότερα θα διαμορφώνεται η τιμή τους και αυτό θα αφορά καύσιμα, φάρμακα, κλπ.
Υπερπληθωρισμός
Σύμφωνα με την έρευνα, το πιο πιθανό σενάριο είναι η χώρα να δοκιμάσει ένα ισοπεδωτικό κοκτέιλ υπερπληθωρισμού, υψηλών επιτοκίων και διεθνούς απομόνωσης, παραπέμποντας σε τριτοκοσμικές εικόνες οικονομικής και πολιτικής αστάθειας.
Η σίγουρη υποτίμηση σημαίνει μεγάλη πτώση του βιοτικού επιπέδου, ενώ καλό είναι να θυμόμαστε ότι η μεταπολιτευτική πραγματικότητα δείχνει πως οι συνεχείς υποτιμήσεις είχαν τελικά μικρό έως και ανύπαρκτο αντίκρισμα ως προς την ανταγωνιστικότητα.
Οι αλλεπάλληλες υποτιμήσεις της δεκαετίας του ’80, όταν η δραχμή πήγε από τις 40 δραχμές το δολάριο στις 150 το δολάριο, συνοδεύτηκαν από μείωση των εξαγωγών από το 24% στο 18% του ΑΕΠ και εξαιρετικά χαμηλή ανάπτυξη.
Μετά το 1985 και το 2002 η δραχμή υποτιμήθηκε 100% και οι εξαγωγές αυξήθηκαν μόνον 16%!
Αυτή η εξέλιξη ήταν συνέπεια της λογικής της υποτίμησης ως «εύκολης λύσης» προσωρινής τόνωσης της οικονομίας, η οποία όμως συνοδευόταν από τύπωμα χρήματος και πληθωρισμό που αναιρούσε τα αρχικά οφέλη.
Οι νέες δραχμές
Η διεθνής εμπειρία υποδεικνύει ότι η υποτίμηση που θα ακολουθήσει την επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα θα είναι ραγδαία, όπως υπογραμμίζεται στην ανάλυση.
Αυτοί που θα βρεθούν στα χέρια με “νέες δραχμές”, θα επιδιώξουν να τις μετατρέψουν σε Ευρώ για να αποφύγουν πιθανές μελλοντικές απώλειες, εντείνοντας έτσι τις πτωτικές τάσεις του νέου νομίσματος.
Μακροπρόθεσμα, η αρχική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα εξανεμιστεί, εκτός εάν συνοδευτεί από ραγδαίες και θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις και δραστικές περιοριστικές δημοσιονομικές πολιτικές. Δηλαδή με περισσότερη λιτότητα.
Ο τουρισμός δεν θα ενισχυθεί με τη δραχμή;
Οι τιμές υπηρεσιών του τουρισμού και οι τιμές των κατοικιών, θα μειωθούν σημαντικά και πολλοί προσβλέπουν σε ανάπτυξη του τουρισμού και στην προσέλκυση νέων επενδύσεων.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται στην ανάλυση, εκτιμάται ότι τουρίστες και επενδυτές θα έρθουν σε μια κατεστραμμένη χώρα με διάχυτη τη φτώχεια, τις κοινωνικές συγκρούσεις, την πολιτική αστάθεια και τη διαρκή αβεβαιότητα.
Επομένως, τα δύο βασικά επιχειρήματα για την επιστροφή στη δραχμή, δηλαδή η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και οι θετικές συνέπειες στον ρυθμό ανάπτυξης από την αύξηση των εξαγωγών και του τουρισμού, καταρρίπτονται καθώς οι θετικές συνέπειες θα είναι περιορισμένες.