Οι αιτήσεις κόβονται είτε για λόγους τυπικούς, πχ. δεν υποβάλλονται τα απαιτούμενα δικαιολογητικά ή για λόγους ουσίας, δηλαδή οι οφειλέτες προσπαθούν με δόλο να απαλλαγούν από τα χρέη τους.

Οι λόγοι της απόρριψης

Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να «κοπεί» κάποιος από δόλο είναι οι εξής:

- Απέκρυψε περιουσιακά του στοιχεία

- Γνώριζε όταν λάμβανε το δάνειο ότι δεν φτάνουν τα εισοδήματά του για την εξυπηρέτησή του

- Ασκεί εμπορική ιδιότητα, είναι δηλαδή επαγγελματίας που χρησιμοποίησε τα χρήματα για τη δουλειά του

Στις περιπτώσεις απόρριψης αιτήσεων, ο δανειολήπτης έχει το δικαίωμα να επανέλθει στη διαδικασία, αφού προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα που αναιρούν τις παραπάνω αιτιάσεις.

Στην αναμονή 100.000 υποθέσεις

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει η εφημερίδα «Καθημερινή», αυτή τη στιγμή πάνω από 100.000 υποθέσεις έχουν προγραμματιστεί να εκδικαστούν την προσεχή διετία 2017 -2018.

Πρόκειται για συνολικά δανειακά υπόλοιπα 18 δισ. ευρώ και αφορούν 170.000 οφειλέτες.

Η εμπροσθοβαρής εξέταση των αιτήσεων είναι αποτέλεσμα της πρόσφατης αλλαγής του νόμου, που υποχρέωσε τα Ειρηνοδικεία να επισπεύσουν κατά μία τριετία τον χρόνο εκδίκασης των υποθέσεων, συνωστίζοντας τον κύριο όγκο των υποθέσεων.

Το ύψος του «κουρέματος»

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το 60%-65% των οφειλετών επιτυγχάνει διευθέτηση των δανειακών του υποχρεώσεων ή ανάλογα την προστασία της πρώτης του κατοικίας, με «κούρεμα» μέρους της οφειλής και ρύθμιση του υπολοίπου σε βάθος χρόνου.

Το ύψος του «κουρέματος» ποικίλλει ανάλογα με το είδος του δανείου και φυσικά την οικονομική δυνατότητα του οφειλέτη.

Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία προκύπτει ότι τα δικαστήρια συνομολογούν σε "κούρεμα" όταν ο οφειλέτης δεν διαθέτει ακίνητη περιουσία, ενώ βασική παράμετρος που κρίνει και το πόσο γενναιόδωρη μπορεί να είναι μια απόφαση είναι οι εξασφαλίσεις που έχει ένα δάνειο.

Έτσι οι διαγραφές μπορεί να φτάσουν το 60% ή 70% της οφειλής εάν πρόκειται για χρέη από καταναλωτικά δάνεια και κάρτες.

Τι γίνεται στα στεγαστικά

Στην περίπτωση αυτή και με την προϋπόθεση ότι ο δανειολήπτης δεν έχει ακίνητη περιουσία, η υποχρέωσή του εξαντλείται στο να πληρώνει για τρία χρόνια το ποσό που του αναλογεί και αφού συνεκτιμηθούν τα καθημερινά του έξοδα με βάση τις ανάγκες διαβίωσης όπως έχουν προσδιοριστεί από την ΕΛΣΤΑΤ.

Σε κάθε περίπτωση, εάν τα εισοδήματά του δεν αρκούν και για να πληρώνει τους πιστωτές του το δικαστήριο μπορεί να τον απαλλάξει από τα χρέη.

Διαφορετική είναι η κατάσταση στην περίπτωση που η οφειλή αφορά στεγαστικό δάνειο.

Το «κούρεμα» που μπορεί να επιδικαστεί είναι συνήθως μικρότερο και κυμαίνεται μεταξύ 20% ή 30% του ποσού που χρωστά ο οφειλέτης και πάντα με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για την πρώτη κατοικία, την οποία ο οφειλέτης θέλει να προστατεύσει.