Ο Ελληνοαμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκολας Γκέιτζ (Νικόλαος Γκατζογιάννης) σε άρθρο του στην αμερικανική εφημερίδα κάνει αναφορά «στους κινδύνους των πρόωρων εκλογών».

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, σύμφωνα με την άποψη του αρθρογράφου, «οι κίνδυνοι δεν έχουν παρέλθει καθώς η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς μια νέα κρίση τον προσεχή Φεβρουάριο, όταν θα χρειαστεί το 60% του Κοινοβουλίου για την υπερψήφιση του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας».

Ακυβερνησία

Σύμφωνα με τον Γκέιτζ, η κυβερνητική συμμαχία συντηρητικών-σοσιαλιστών διαθέτει 155 ψήφους και χρειάζεται άλλες 25 από τα μικρότερα κόμματα ή τους ανεξάρτητους βουλευτές, καθώς στην αντίθετη περίπτωση θα προκηρυχτούν πρόωρες εκλογές.

«Και εδώ δημιουργείται το ζήτημα», όπως επισημαίνει, «καθώς οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά 3,6 μονάδες έναντι της Νέας Δημοκρατίας, αντανακλώντας την αγανάκτηση του κόσμου για τα μέτρα λιτότητας».

Σύμφωνα με τον ίδιο, «ο Αντώνης Σαμαράς παραμένει ωστόσο πιο δημοφιλής για πρωθυπουργός από τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, πολιτικό μηχανικό και θαυμαστή του Τσε, του Μάο και του Ούγκο Τσάβες. Αυτό σημαίνει ότι κανένα κόμμα δεν θα μπορέσει να σχηματίσει νέα κυβέρνηση και ότι θα υπάρξει μια παρατεταμένη περίοδος αστάθειας για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης».

Οι καταθέσεις

Ο Γκέιτζ αναφέρει πως την τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν το 2012, προκαλώντας απόσυρση καταθέσεων ύψους 23 δις ευρώ.

«Οι ελληνικές τράπεζες δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν την άρση των καταθέσεων, ενώ για να αποφευχθεί η κατάρρευσή τους αεροπλάνα μετέφεραν χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» σημειώνει.

Και προσθέτει πως «με την προοπτική επικράτησης του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, οι οικονομικοί αναλυτές θεωρούν ότι αναμένεται απόσυρση καταθέσεων τρεις με τέσσερις φορές μεγαλύτερη από εκείνη του 2012.

«Μολονότι τα 23 δισ. καλύφθηκαν τότε από την ΕΚΤ, σήμερα η πολύ πιο αδύναμη ευρωζώνη δύσκολα θα μπορούσε να μεταφέρει πάνω από 100 δισ. εάν συνέβαινε μια μαζική απόσυρση καταθέσεων» τονίζει ο συγγραφέας.

Σε αυτή την περίπτωση η έλλειψη χρήματος θα οδηγούσε την Ελλάδα σε τεχνική χρεοκοπία.

Τα κέρδη των δύο περασμένων ετών που επιτεύχθηκαν με θυσίες θα εξανεμίζονταν, η πρόσβαση στον δανεισμό θα διακόπτονταν, η οικονομία θα οδηγούνταν σε στασιμότητα και η μόνη προφανής επιλογή θα ήταν η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, μια καταστροφική επιλογή για μια χώρα που εισάγει την πλειοψηφία των αγαθών που καταναλώνει».