Πρόκειται για ένα κοινό πλαίσιο κανόνων για τον τρόπο που θα διασώζονται από το 2016 σε όλη την ΕΕ, το οποίο από τη μία πλευρά καθορίζει τα όρια απώλειας των πιστωτών των προβληματικών τραπεζών και από την άλλη διατηρεί περιθώρια δράσεις στις κυβερνήσεις για στήριξη σχημάτων από το δημόσιο τομέα.
Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο που εφαρμόζεται κάθε φορά θα πρέπει να έχει περάσει από τον έλεγχο της Κομισιόν, η οποία θα καλείται να δώσει το «πράσινο φως».
Ποιος θα πληρώνει
Η κεντρική ιδέα είναι ότι στις διασώσεις τραπεζών τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για οποιοδήποτε σχέδιο επιλεγεί τον έχει η Κομισιόν. Το κόστος των διασώσεων θα επωμίζονται κατά σειρά οι μέτοχοι, οι πιστωτές, οι ανασφάλιστοι καταθέτες και τέλος οι ασφαλισμένοι, δηλαδή όσοι έχουν καταθέσεις κάτω από τις 100.000 ευρώ.
Ωστόσο, η συμφωνία παρέχει την ευελιξία, εφόσον το κράτος - μέλος έχει τη σχετική δημοσιονομική δυνατότητα, να προστατεύει κάποιους από τους πιστωτές, κάνοντας χρήση δημόσιου χρήματος.
Αυτό θα γίνεται μετά από έγκριση των Βρυξελλών. Ως εκ τούτου οι ισχυρές δημοσιονομικά χώρες θα έχουν περισσότερες επιλογές για την προστασία των πιστωτών και των καταθετών των τραπεζών.
Οι νέοι κανόνες
Οι κυβερνήσεις θα έχουν μεγαλύτερη ευελιξία για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων με δημόσια κεφάλαια, είτε μετά τα stress tests είτε μετά από μία συστημική κρίση.
Ειδικότερα, από το 2016, το καθεστώς bail-in μπορεί να επιβάλλει κατά σειρά στους μετόχους, τους ομολογιούχους και σε ορισμένους καταθέτες να συμβάλουν στο κόστος από τη χρεοκοπία μίας τράπεζας.
Οι εξασφαλισμένες καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ εξαιρούνται, ενώ οι ανασφάλιστες καταθέσεις ιδιωτών και μικρών επιχειρήσεων έχουν προνομιακό στάτους στην ιεραρχία της συμμετοχής στο bail-in.
Το ελάχιστο bail in
Για να χρησιμοποιηθούν τα κεφάλαια εκκαθάρισης, είναι υποχρεωτικό να υπάρξει πρώτα ένα ελάχιστο bail-in της τάξεως του 8% των συνολικών υποχρεώσεων της τράπεζας από τους ιδιώτες.
Οι χώρες όμως έχουν μεγαλύτερα περιθώρια για να προστατεύσουν ορισμένους πιστωτές από την επιβολή ζημιών, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Αφού εφαρμοστεί το ελάχιστο bail-in, οι χώρες θα έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν είτε τα κεφάλαια εκκαθάρισης είτε δημόσια κεφάλαια, προκειμένου να προχωρήσουν στην ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας.
Η παρέμβαση αυτή έχει όριο το 5% των συνολικών υποχρεώσεων της τράπεζας και υπόκειται σε έγκριση από τις Βρυξέλλες.