A- A+
Καταδίκη της Ελλάδας για δήμευση ανενεργού λογαριασμού - Ανατροπή (;) στο νομοσχέδιο
Για παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της περιουσίας, καταδίκασε την Ελλάδα το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκδικάζοντας την προσφυγή του γιου αποβιώσαντος καταθέτη.

Πρόκειται για μία απόφαση που έρχεται σε αντίθεση με τους όρους του κατατεθημένου στη Βουλή νομοσχεδίου, που προβλέπει την απλούστευση των διαδικασιών κατάσχεσης καταθέσεων που είναι ανενεργές για πάνω από 20 χρόνια.

Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε το γιο του αποβιώσαντος Αναστασίου Ζολώτα, μετά από προσφυγή του με την οποία υποστήριζε ότι οι ελληνικές Αρχές κακώς είχαν κατάσχει τα 30.550 ευρώ, που βρίσκονταν σε αδρανή τραπεζικό λογαριασμό του πατέρα του, λόγω παρέλευσης 20ετίας.

Η υπόθεση

Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), ο Αναστάσιος Ζολώτας, που είχε γεννηθεί το 1924 και πέθανε προτού προλάβει να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αναγκάσθηκε να φύγει στο εξωτερικό και άφησε σε αδράνεια, για περισσότερα από 20 χρόνια, έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίο υπήρχαν καταθέσεις και τόκοι ύψους 30.550 ευρώ.

Όταν επέστρεψε και ζήτησε από την τράπεζα να κάνει ανάληψη του ποσού που είχε στον λογαριασμού του, τον ενημέρωσαν ότι η όποια απαίτηση πρόσβασης στον λογαριασμό είχε παραγραφεί, λόγω παρέλευσης της σχετικής προθεσμίας και τα χρήματά του είχαν κατασχεθεί υπέρ του κράτους.

Με την επιχειρηματολογία αυτή συμφώνησαν, με αποφάσεις τους, τα ελληνικά πολιτικά δικαστήρια και του Αρείου Πάγου συμπεριλαμβανομένου και ο γιος του, Παναγιώτης Ζολώτας, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 7 Δεκεμβρίου 2009.

Η εκδίκαση

Εκδικάζοντας σήμερα την προσφυγή του, το δικαστήριο έκρινε ένοχη την Ελλάδα, για παραβίαση του δικαιώματος στην προστασία της περιουσίας και την υποχρέωσε να καταβάλει στον ενάγοντα 15.000 ευρώ για υλική βλάβη.

Στο σκεπτικό της απόφασής του το Δικαστήριο υπογραμμίζει ότι οι ελληνικές Αρχές είχαν αποτύχει στο καθήκον τους να προστατεύσουν την περιουσία του Ζολώτα, υποχρεώνοντας την τράπεζα να ειδοποιήσει εγκαίρως τον πελάτη της, για τον κίνδυνο κατάσχεσης των χρημάτων του σε λογαριασμό που είχε παραμείνει αδρανής για περισσότερα από 20 χρόνια.

Επικρίνοντας, δε, τις αποφάσεις των ελληνικών πολιτικών δικαστηρίων, το δικαστήριο σημειώνει ότι, επί της ουσίας ο λογαριασμός δεν παρέμεινε αδρανής και δίχως συναλλαγές αφού, όπως τονίζει, αποτελεί συναλλαγή η πρόσθεση των τόκων στο αρχικό κεφάλαιο του καταθέτη.

Πρόβλημα (;) στο νομοσχέδιο

Σημειώνεται ότι το σκεπτικό της απόφασης έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του νομοσχεδίου που έχει καταθέσει στη Βουλή το υπουργείο Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες η πίστωση τόκων δεν αποτελεί συναλλαγή.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, για να υπάρξει πλήρης διαφάνεια και να διασφαλιστεί ότι όντως οι καταθέσεις αυτές είναι «ξεχασμένες» θα οριστούν δύο βασικές προϋποθέσεις:

  • Να έχουν περάσει τουλάχιστον 20 χρόνια χωρίς καμία κίνηση στο λογαριασμό
  • Να έχει προηγηθεί πριν την κατάσχεση έγγραφη ενημέρωση του καταθέτη από την τράπεζα τρεις φορές: Μία στα 5, μία στα 10 και μία στα 15 χρόνια

Σημειώνεται ότι η δεύτερη και η τρίτη ειδοποίηση αφορά σε δικαιούχους λογαριασμών υπολοίπου μεγαλύτερου των 100 ευρώ.

Ειδικό αρχείο

Ταυτόχρονα, με την τρίτη ειδοποίηση ή την παρέλευση δεκαπενταετίας, τα πιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται να δημιουργούν ειδικό αρχείο, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει τα στοιχεία όλων των λογαριασμών.

Στο αρχείο αυτό θα έχουν πρόσβαση οι δικαιούχοι/συνδικαιούχοι των ανενεργών λογαριασμών και οι νόμιμοι κληρονόμοι τους.

Το εν λόγω αρχείο θα οριστικοποιείται με τη συμπλήρωση 20 ετών και θα είναι στη διάθεση των εποπτικών αρχών και δημόσιων ελεγκτικών θεσμών για 5 ακόμη χρόνια.

Το υπόλοιπο αδρανούς καταθετικού λογαριασμού παραγράφεται υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου μετά την παρέλευση εικοσαετίας.