Οι πρώτες διαρροές από κυβερνητικούς αξιωματούχους κάνουν λόγο για επίτευξη του στόχου των 30 δισ. ευρώ, χωρίς ωστόσο να είναι σε θέση να γνωστοποιήσουν το ακριβές μέγεθος της συμμετοχής από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η αναλογία αυτή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον των ελληνικών τραπεζών, καθώς από αυτήν θα εξαρτηθεί τελικώς η δική τους συνεισφορά στο πρόγραμμα επαναγοράς.
Ο κίνδυνος κρατικοποίησης
Εάν η συμμετοχή ξένων τραπεζών και hedge funds στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν ξεπεράσει τα 15 δισ. ευρώ, ο εγχώριος τραπεζικός κλάδος θα αναγκαστεί να διαθέσει το σύνολο των ομολόγων του στο πλαίσιο της επαναγοράς, εφόσον ΕΕ και ΔΝΤ θελήσουν να πιαστεί στο 100% ο στόχος για διαγραφή χρέους 20 δισ. ευρώ.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ο εγχώριος κλάδος θα απολέσει οριστικά τόκους ύψους 4 δισ. ευρώ, καθώς και την προοπτική επανάκτησης του 100% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων.
Από την άλλη, θα επιτευχθεί μείωση του λογαριασμού της ανακεφαλαιοποιησης ως εξής:
Α) Με τα κεφαλαιακά κέρδη που θα γράψουν οι τράπεζες πουλώντας τα ομόλογά τους σε τιμές υψηλότερες από αυτές στις οποίες τα έχουν εγγράψει στα βιβλία τους (20% - 25%).
Β) Με τον αναβαλλόμενο φόρο ύψους έως 6 δισ. ευρώ, που θα προσμετρηθεί στα εποπτικά τους κεφάλαια στο σύνολό του, μετά τις διαβεβαιώσεις που έλαβαν οι τραπεζίτες από τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Η καθαρή θέση των τραπεζών
Όπως επισημαίνουν τραπεζικοί κύκλοι, σε όλες τις περιπτώσεις, όποια και αν είναι η συμμετοχή των τραπεζών στο πρόγραμμα επαναγοράς, δεν είναι δυνατή η επαναφορά, με εξαίρεση την Alpha Bank, της καθαρής τους θέσης σε θετικό έδαφος.
Αυτό είναι το βασικό αντικίνητρο για τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στις αυξήσεις κεφαλαίου του ερχόμενου Απριλίου, οι οποίοι είναι δύσκολο να βάλλουν χρήματα σε μία τράπεζα, ένα μέρος των οποίων θα χαθεί μονομιάς, για να καλύψει ζημιές του παρελθόντος και να επαναφέρει τα ίδια κεφάλαιά της στο μηδέν.
Η μοναδική περίπτωση για να περάσουν οι δείκτες κεφαλαιακές επάρκειας σε θετικό πρόσημο είναι η συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών στην επαναγορά να είναι μερική και τα ομόλογα που θα παραμένουν στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών να αποτιμηθούν σε υψηλότερες τιμές, είτε μέσω της αγοράς ή τεχνητά με την παροχή εγγυήσεων από τον EFSF ή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).