Πρόκειται για σχέδιο που κρατούν στα συρτάρια τους οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών από το περασμένο καλοκαίρι, το οποίο ενδεχομένως να ενεργοποιήσουν αν δεν βρουν συνομιλητή από τη χώρα μας μετά τις εκλογές.

Τη σχετική πληροφορία δημοσιεύει η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», περιγράφοντας ένα φανταστικό σενάριο, που εν τέλει δεν μπορεί να θεωρηθεί και τόσο απίθανο, διαψεύδοντας όσους κάνουν λόγο για αδυναμία των ευρωπαίων να μας «πέταξουν έξω από το ευρώ χωρίς να βγούμε από την ΕΕ».

Θα τραβήξουν την πρίζα;

Παρασκευή απόγευμα. Οι 17 αρχηγοί κρατών της ευρωζώνης συγκεντρώνονται στις Βρυξέλλες για μια έκτακτη Σύνοδο Κορυφής έπειτα από την αδυναμία και την τελική άρνηση της Αθήνας να τηρήσει τις δεσμεύσεις που υπέγραψαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον Φεβρουάριο.

Η συνεδρίαση είναι ιστορική, καθώς οι ηγέτες δεν προτίθενται να συνεχίσουν την οικονομική υποστήριξη του ελληνικού προϋπολογισμού την ίδια ώρα που οι ελληνικές τράπεζες πλήττονται από φυγή καταθέσεων την οποία αναπληρώνει με «έκτακτα μέτρα» η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Η κατάσταση στην Αθήνα είναι έκρυθμη και ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναλαμβάνει το ιστορικό βάρος να ζητήσει την αποχώρηση της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.

Ο επικεφαλής του Eurogroup Β. Σόιμπλε, ο οποίος διαδέχθηκε τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, διαβάζει μια μελαγχολική εισήγηση και στη συνέχεια οι 17 ηγέτες υπογράφουν ένα έγγραφο για τη διάλυση της ευρωζώνης.

Σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο μετά την πρώτη υπογραφή, όλοι, πλην του έλληνα Πρωθυπουργού, υπογράφουν ένα δεύτερο έγγραφο με το οποίο αποφασίζουν την επανασύσταση της ευρωζώνης.

Μέσα σε ένα δευτερόλεπτο η ευρωζώνη διαλύθηκε και επανιδρύθηκε με ένα μέλος λιγότερο…

Πόσο φανταστικό είναι το απευκταίο σενάριο

Την παραπάνω φανταστική ιστορία έγραψε ο Παύλος Παπαδόπουλος στο BHMAgazino της 20ης Μαΐου.

Η συνέχεια του άρθρου είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα:

«Αθήνα, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Σε μια δεξίωση στην οποία παραβρέθηκαν έλληνες πολιτικοί και γνώστες των παρασκηνίων των Βρυξελλών, ανώτατος κοινοτικός αξιωματούχος περιέγραφε εμπιστευτικά σε συνομιλητή του το παραπάνω σενάριο, το οποίο μόνο «φανταστικό» δεν είναι.

Πρόκειται για ένα επεξεργασμένο σενάριο που υπάρχει στις Βρυξέλλες από το περασμένο καλοκαίρι. Διαμορφώθηκε προκειμένου να υπάρξει λύση στο πρόβλημα ότι οι Συνθήκες δεν προβλέπουν την αποχώρηση χώρας από την ευρωζώνη.

Οι νομικοί εγκέφαλοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο πιο απλός τρόπος αποχώρησης της Ελλάδας είναι η διάλυση και επανίδρυση της ευρωζώνης με ένα μέλος λιγότερο.

Το «πεσίμο» στον Σαχινίδη

«Ποιες είναι οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης;». Αυτή ήταν η ερώτηση που ο πρώην υπουργός Οικονομικών Φίλιππος Σαχινίδης άκουγε διαρκώς από τους ομολόγους του στο περιθώριο της συνεδρίασης του Eurogroup την περασμένη Δευτέρα.

«Ελάχιστες» απαντούσε, αφήνοντας αρκετούς από αυτούς σχεδόν εμβρόντητους. Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, με πρώτη τη «μοχθηρή» Αυστριακή Μαρία Φέκτερ, δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Ελλάδα, την οποία κατά τη δική τους εκτίμηση «έχουν προικίσει πλουσιοπάροχα», θα μπορούσε να οδηγηθεί σε νέες εκλογές και πολύ περισσότερο ότι θα έπρεπε να παραιτηθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου για να αντικατασταθεί από μια υπηρεσιακή κυβέρνηση.

Κατά τη δική τους εκτίμηση, η αντικατάσταση της κυβέρνησης Παπαδήμου θα ήταν η «καλύτερη εγγύηση» για να μην προχωρήσει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και να μη ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση μέσα στις επόμενες τέσσερις εβδομάδες.

Οι εξελίξεις δεν τους απογοήτευσαν.

Οι παρατηρητές των τεκταινόμενων στην Ελλάδα έχασαν για λίγο το «νήμα της λογικής» όταν άκουσαν ότι ο νέος Πρωθυπουργός, ο Παναγιώτης Πικραμμένος, αστειεύτηκε δημοσίως με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια για τη συσχέτιση του «πικρού» επωνύμου του με τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις.

«Τουλάχιστον δεν έχετε χάσει το χιούμορ σας» ήταν η «ξινή» παρατήρηση δημοσιογράφου μεγάλης ξένης εφημερίδας.

Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι προβληματισμένος. Συνομιλητές του μεταδίδουν ότι έγραψε την επιστολή που έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στους πολιτικούς αρχηγούς πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να επιδράσει καταλυτικά για τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας.

Η εκτίμησή του αυτή δεν επιβεβαιώθηκε, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου λιγότερο αισιόδοξος από όσο ήταν όταν ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 11 Νοεμβρίου 2011.

Ο πρώην Πρωθυπουργός εκτιμά ότι η «αχίλλειος πτέρνα» της χώρας είναι η διαρροή κεφαλαίων από τις τράπεζες. Οι δηλώσεις στήριξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη από την κυρία Ανγκελα Μέρκελ και τον νέο πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ επέδρασαν σταθεροποιητικά.

Ωστόσο, η δοκιμασία που θα υποστεί η εμπιστοσύνη στην οικονομία από μια δεύτερη προεκλογική περίοδο μέσα σε μόλις δύο μήνες δεν μπορεί να προβλεφθεί με ασφάλεια ότι θα είναι ελεγχόμενη.

Ο πυρετός του διοικητή

Οι συσκέψεις στην Τράπεζα της Ελλάδος είναι συνεχείς. Ο διοικητής της ΤτΕ Γιώργος Προβόπουλος έχει τη δυνατότητα ενημέρωσης ανά ώρα για τη ροή των κεφαλαίων στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις εκροές, είτε προς το εξωτερικό είτε προς τα στρώματα των πολιτών.

Η αλήθεια είναι ότι, όπως βεβαιώνουν οι γνωρίζοντες, τα τελευταία δύο χρόνια σπανίως υπήρχε εβδομάδα χωρίς καθαρή εκροή καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα. Η πρώτη μετεκλογική εβδομάδα, όμως, ήταν μία από τις χειρότερες των τελευταίων εκατό.

Ο διοικητής και το επιτελείο του βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στη Φραγκφούρτη.

Η παροχή έκτακτης ρευστότητας στην Αθήνα είναι συνεχής. «Το ευρωσύστημα δεν αντέχει το λουκέτο σε οποιαδήποτε από τις 500 τράπεζες της ευρωζώνης» παρατηρεί ανώτατος αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών.

Αν κλείσει μία τράπεζα στην Αθήνα

Και πράγματι έτσι είναι, αφού αν κλείσει μία τράπεζα στην Αθήνα τότε είναι βέβαιο ότι θα σημειωθεί έκρηξη διαρροών καταθέσεων σε πολλά σημεία της ευρωζώνης, από την Ιταλία και την Πορτογαλία ως την Ιρλανδία και την Ισπανία, προκαλώντας πανευρωπαϊκό τραπεζικό πανικό και κατάρρευση της εμπιστοσύνης στο νόμισμα.

Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος, πιστεύουν έγκυροι παρατηρητές, για τον οποίο η Ελλάδα παραμένει ακόμη στην ευρωζώνη παρά την ομολογούμενη αποτυχία του προγράμματος να διασώσει την οικονομία από την κρίση δανεισμού και να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή.

Κατά συνέπεια, η διατήρηση των τραπεζών «εν ζωή» και η εγγύηση των καταθέσεων θεωρείται ότι δεν θα κινδυνεύσουν καθ’ όλη η διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Αν, ωστόσο, ο ρυθμός εκροής είναι υψηλός χωρίς ταυτόχρονα την 18η Ιουνίου να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα δρομολογήσει την εκτέλεση των συμφωνηθέντων τον Φεβρουάριο, τότε η ενεργοποίηση ενός σχεδίου συντεταγμένης εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Αντίο δρόμοι του Βερολίνου

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει χάσει από καιρό την εμπιστοσύνη του στη δυνατότητα της Ελλάδας να παραμείνει στην ευρωζώνη. Ο κύριος λόγος, κατά την άποψή του, είναι η συμπεριφορά των ελλήνων πολιτικών.

«Η ευρωζώνη πρέπει να συνεχίσει χωρίς την Ελλάδα» λέγεται ότι εισηγήθηκε στην κυρία Ανγκελα Μέρκελ τον Φεβρουάριο, όταν έμαθε ότι ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε ότι θα διαπραγματευτεί και πάλι μετά τις εκλογές τη συμφωνία για το μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση που τότε ετοιμαζόταν να υπογράψει.

Είναι εξακριβωμένο ότι κάθε αναφορά στο όνομα του προέδρου της ΝΔ προκαλεί έντονο εκνευρισμό στα πρόσωπα των περισσοτέρων από όσους συμμετέχουν στα δωμάτια της εξουσίας του Βερολίνου, αλλά ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ανήκει σε εκείνους που μάλλον εκνευρίζονται περισσότερο από όλους.

Μετά τις εκλογές, έμαθε ένα ακόμη πιο «εκνευριστικό» όνομα: Alexis Tsipras. Για πόσο καιρό οι Γερμανοί θα εκνευρίζονται χωρίς να ενεργοποιούν σχέδια, όπως εκείνο της κυκλοφορίας διπλού νομίσματος;

Ανυπολόγιστο κόστος

Η κυρία Μέρκελ, πάντοτε πιο ψύχραιμη από τον κ. Σόιμπλε, ζήτησε τον Φεβρουάριο από τον επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν να «ποσοτικοποιήσει» το κόστος της ελληνικής εξόδου.

Ο Βάιντμαν απάντησε ύστερα από λίγες ημέρες ότι το κόστος είναι «ανυπολόγιστο».

Αυτός είναι ο λόγος που η Γερμανία συναίνεσε στην υπογραφή ενός δεύτερου μνημονίου για το οποίο οι περισσότεροι οικονομολόγοι που στεγάζονται στο ναζιστικής αρχιτεκτονικής κτίριο του υπουργείου Οικονομικών στο Βερολίνο εκτιμούσαν ότι ήταν σχεδόν αδύνατον να εφαρμοστεί».